யாதும் ஆகி நின்றாய் காளி... பாரதியார்

 

யாதுமாகி நின்றாய்-காளி!-எங்கும் நீநி றைந்தாய்;தீது நன்மை யெல்லாம்-காளி!-தெய்வ லீலை யன்றோ;

பூத மைந்தும் ஆனாய்-காளி!-

பொறிக ளைந்தும் ஆனாய்;

போத மாகி நின்றாய்-காளி!-

பொறியை விஞ்சி நின்றாய் 

இன்ப மாகி விட்டாய்-காளி!-

என்னு ளேபு குந்தாய்
பின்பு நின்னை யல்லால்-காளி!-

பிறிது நானும் உண்டோ?

அன்ப ளித்து விட்டாய்-காளி!-

ஆண்மை தந்து விட்டாய்;
துன்பம் நீக்கிவிட்டாய்-காளி!-

தொல்லை போக்கிவிட்டாய் 

காளி ஸ்தோத்திரம் 

யாதுமாகி நின்றாய்-காளி!-

எங்கும் நீநி றைந்தாய்;
தீது நன்மையெல்லாம்-நின்தன்-

செயல்க ளன்றி யில்லை.

போதும் இங்கு மாந்தர்-வாழும்-

பொய்மை வாழ்க்கை யெல்லாம் ஆதிசக்தி,  தாயே!-என் மீதருள் புரிந்து காப்பாய். 

எந்த நாளும் நின்மேல்-தாயே!

இசைகள் பாடி வாழ்வேன்;
கந்த னைப்ப யந்தாய்,-தாயே!

கருணை வெள்ள மானாய்!

மந்த மாரு தத்தில்-வானில்-

மலையி னுச்சி மீதில்,
சிந்தை யெங்கு செல்லும் அங்குன்-

செம்மை தோன்று மன்றே 

கர்ம் யோக மொன்றே-உலகில்-

காக்கு மென்னும் வேதம்;
தர்ம நீதி சிறிதும்-இங்கே-

தவற லென்ப தின்றி,

மர்ம மான பொருளாம்-நின்தன்-

மலர டிக்கண் நெஞ்சம்,
செம்மை யுற்று நாளும்-சேர்ந்தே-

தேசு கூட வேண்டும். 

என்த னுள்ள வெளியில்-ஞானத்-

திரவி யேற வேண்டும்;

குன்ற மொத்த தோளும்-மேருக்-

கோல மொத்த வடிவும்,

நன்றை நாடு மனமும்-நீயெந்-

நாளு மீதல் வேண்டும்;
ஒன்றை விட்டு மற்றோர்-துயரில்-

உழலும் நெஞ்சம் வேண்டா. 

வான கத்தி னொளியைக்-கண்டே-

மனம கிழ்ச்சி பொங்கி,
யானெ தற்கும் அஞ்சேன்-ஆகி-

எந்த நாளும் வாழ்வேன்;

ஞான மொத்த தம்மா!-உவமை-

நானு ரைக்கொ ணாதாம்!

வான கத்தி னொளியின்-அழகை-

வாழ்த்து மாறி யாதோ?

ஞாயி றென்ற கோளம்-தருமோர்-

நல்ல பேரொ ளிக்கே
தேய மீதோர் உவமை-எவரே-

தேடி யோத வல்லார்?

வாயி னிக்கும் அம்மா!-அழகாம்-

மதியின் இன்ப ஒளியை
நேயமோ டுரைத் தால்-ஆங்கே-

நெஞ்சி ளக்க மெய்தும். 

காளி மீது நெஞ்சம்-என்றும்-

கலந்து நிற்க வேண்டும்;
வேளை யொத்த விறலும், பாரில்-

வேந்த ரேத்து புகழும்,

யாளி யொத்த வலியும்-என்றும்-

இன்பம் நிற்கும் மனமும்,
வாழி யீதல் வேண்டும்-அன்னாய்!

வாழ்க நின்தன் அருளே!